Zgodnie z kan. 1680 Kodeksu Prawa Kanonicznego, w sprawach dotyczących impotencji, braku zgody spowodowanej chorobą umysłową lub z tytułów niezdolności psychicznej określonej w kan. 1095, sędzia powinien skorzystać z pomocy jednego lub kilku biegłych. Odstąpienie od w/w reguły jest możliwe tylko, gdy z dotychczas zgromadzonego materiału dowodowego sprawy niewątpliwie wynika, że opinia biegłego będzie bezużyteczna (np. Sąd dysponuje już bogatą i nie budzącą wątpliwości dokumentacją medyczną strony). Zarówno decyzja o powołaniu biegłego konkretnej specjalności, jak i rezygnacja z jego pomocy należy do wyłącznej kompetencji Sądu. Biegłego można wykluczyć od udziału w sprawie lub zrzec się na podstawie tych samych przesłanek, co świadka.

 

W praktyce zawodowej najczęściej spotykam się z opiniami wydanymi przez psychologa, ale zdarzają się również sporządzone przez psychiatrę lub seksuologa. Biegły wydaje swoją opinię na podstawie analizy akt procesowych, wiedzy merytorycznej oraz bezpośredniego spotkania ze stroną procesową, której dana opinia ma dotyczyć.

 

Klienci często pytają, w jaki sposób przygotować się na spotkanie z biegłym sądowym. Warto pamiętać, że w procesie kościelnym chodzi o poznanie prawdy obiektywnej o ważności lub nieważności danego małżeństwa. Wobec tego każda próba zakłamania rzeczywistości, przedstawienia siebie w przesadnie dobrym świetle bądź unikania bezpośredniego spotkania z biegłym (np. z obawy o ujawnienie niewygodnych dla siebie faktów) nie wywoła dobrego efektu.