Dowód ze świadków

W procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa, poza niezbędnymi dokumentami, jako źródła dowodowe należy wskazać min. 2 świadków, którzy dobrze znali strony zarówno przed, jak i po ślubie oraz posiadają wiedzę na temat historii kojarzenia się małżeństwa stron. Jednakże, praktyka procesowa pokazuje, że zeznania 2 świadków mogą okazać się niewystarczające dla pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, więc Sąd poprosi o wskazanie dodatkowych 2 lub 3 świadków.

Na świadków najczęściej zgłasza się osoby z najbliższej rodziny, np. rodziców, rodzeństwo. Jednakże, warto pamiętać, że osoba spoza rodziny (np. wspólny znajomy) może okazać się bardziej obiektywnym i wiarygodnym świadkiem, gdyż zwykle nie jest zaangażowany emocjonalnie w spór i zainteresowany wynikiem sprawy.

Zgłaszając świadków należy wskazać imię, nazwisko i adres stałego zamieszkania. Niektóre Sądy proszą także o podanie parafii zamieszkania danego świadka. W miarę możliwości należy określić również okoliczności, na jakie dany świadek ma złożyć zeznania. Przed zgłoszeniem świadka dobrą praktyką jest zapytać go, czy wyraża zgodę na złożenie zeznań i zgłosi się na wezwanie Sądu. Oczywiście, .

Kanon 1550 Kodeksu Prawa Kanonicznego określa, kogo nie należy dopuszczać do składania zeznań w charakterze świadka. Wśród nich wyróżnia się: małoletnich do 14. roku życia; osoby upośledzone umysłowo; adwokatów i inne osoby, które pomagają lub pomagali stronom w sprawie; kapłanów w odniesieniu do wszystkiego, co poznali z sakramentalnej spowiedzi. Komentatorzy prawa kanonicznego do kategorii osób „upośledzonych umysłowo” zaliczają m.in. nałogowych alkoholików i osoby cierpiące na zaburzenia percepcji, świadomości i pamięci. Warto pamiętać, że o dopuszczeniu lub niedopuszczeniu danej osoby do składania zeznań w każdym przypadku decyduje Sąd.

Stwierdzenie nieważności małżeństwa „za porozumieniem stron”
Dowód z opinii biegłego

Kamil Dziura
Adwokat kościelny od 2015 r. zatwierdzony do pełnienia funkcji przy Sądzie Kościelnym Diecezji Radomskiej i Sandomierskim Sądzie Biskupim. Kamil Dziura specjalizuje się w kościelnym prawie procesowym.